To był cudowny wiosenny poranek...

... z oddali dobiegał śpiew ptaków, głos godowy dzięcioła.

Spotkałam sarnę, która na mój widok i psa spłoszona
pobiegła do reszty stada pasącego się pod lasem.

A pod stopami kobierce białych kwiatów zawilca. 

Niebawem ta łąka zapełni się także kaczeńcami. 

 Koleżanka zapytała mnie ostatnio czy nie żałuję decyzji

o przeprowadzce z miasta (Krakowa) na wieś.

Początki wcale nie były łatwe. Jednak po paru latach zamieszkania
śmiało mogę powiedzieć; gdzie cisza i spokój tam jest mój dom.

Nie, nie żałuję...

P.S. A nie mogło być tak ładnie cały dzień.
Po pięknym słonecznym i ciepłym poranku... rozpadało się:-(